In de schoenen van Faried Molai
“We hebben dezelfde aandoening, maar elke situatie is anders. Verandering begint bij jezelf.”
Vitiligo hebben en een prachtig model zijn? Kijk maar naar Faried Molai. Het lijkt ondenkbaar dat zulke mooie mensen soms ook heel onzeker kunnen zijn. En toch is het allesbehalve gemakkelijk om met zaken om te gaan die ons zichtbaar anders maken. We hebben een diepgeworteld instinct om erbij te horen. Want alleen voelen we ons kwetsbaar. Net daarom is een verhaal als dat van Faried zo inspirerend voor ons allemaal.
Vitiligo in de eerste plaats
Faried is een model en ambassadeur en streeft naar meer bewustwording over Vitiligo (zie vitiligo icon en vitiligoawarenessint). Hij geeft mensen met deze huidaandoening een platform en de kans om zich te verbinden met gelijkgezinden over de hele wereld. De stichting kijkt in de eerste plaats naar mensen met Vitiligo.
“Als je mensen met andere huidaandoeningen wilt vertegenwoordigen, dan heb je ook andere ambassadeurs nodig. Bovendien maak je je opzet zo minder doelgericht. Het is belangrijk om een specifieke doelgroep voor ogen te hebben, waarvan je weet welke steun nodig is.
Choquerende verhalen
Het is opvallend hoe hard de verhalen kunnen zijn van de mensen die door de stichting worden gesteund. Zelfmoordgedachten zijn geen uitzondering. Het is dan ook moeilijk om de verhalen los te laten na de werkuren, omdat ze zo in de kleren kruipen.
“Er is een verhaal waar ik wekelijks aan denk. Dat komt omdat ik uit ervaring weet hoe dat voelt. Dat was een dame, ze heeft me in 2019 een bericht gestuurd op sociale media over Vitiligo. Ze wist niet hoe ze moest omgaan met de druk die zodanig groot en zwaar was, dat ze overwoog om zelfmoord te plegen. Ze leefde in een omgeving waar Vitiligo niet werd geaccepteerd, waar het zelfs werd gezien als een vloek. Er bestaan culturen waar je huidaandoening echt wordt beschouwd als een slecht voorteken en je op een heel harde wijze uit de samenleving valt. Dan ben je beter af als je dood bent, om het heel cru te zeggen. Sinds dit bericht heb ik niets meer van haar gehoord. Ik blijf me heel vaak afvragen hoe het met haar gaat en of ze er nog is. Zo’n onderwerp weegt ontzettend zwaar. We gaan natuurlijk allemaal richting de dood. Maar het zou geen uitweg moeten zijn omdat je gedwongen wordt door een samenleving die je niet accepteert.”
Hoop door inspiratie
Hoe help je dan iemand die zo diep zit? Er is een enorme mentale kracht voor nodig (van buitengewone proportie). Door te tonen hoe het ook kan, probeert Faried een voorbeeld aan te reiken. Maar het echte werk moet natuurlijk van de persoon zelf komen.
“Het begint met te luisteren naar iemand zijn verhaal. Vaak merken mensen dat ik heel anders met de huidaandoening omga dan zij. Dat waarderen ze en dan willen ze ook naar die mentale staat toewerken. Ik vind het zo ontzettend belangrijk en dapper dat mensen zo een persoonlijk verhaal willen delen, dat is niet gemakkelijk en zeker niet als het om verhalen gaat met zelfmoordpogingen. Mensen verdienen gewoon zoveel mogelijk aandacht op zo’n momenten.
Dan is het aan die persoon om te beslissen hoe hij of zij de informatie gebruikt die we aanreiken. Ik kan bepaalde dingen meegeven en vertellen vanuit mijn perspectief, maar ik bevind me niet in andermans situatie. Ik heb niet te maken met een omgeving waar mijn aandoening wordt gezien als een vloek. Ik heb niet te maken met een omgeving waar ik word gepest. Hoewel onze aandoening hetzelfde is, zijn onze situaties anders.”
Het begint bij jezelf
Welke tips geeft Faried dan mee om met deze specifieke situaties om te gaan?
“Het is uiterst belangrijk om te werken aan zelfacceptatie en zelfliefde, want het begint allemaal bij jezelf. Ik deel de boeken en films die mij inspireerden, die mij hebben geholpen om mijn blik niet meer af te wenden naar de grond, maar om de mensen in de ogen te kijken. Dit bereikte ik zelf door deur-aan-deur verkoop te gaan doen. Ook moedigde ik mezelf aan om te gaan flirten met meisjes. Ik moest gewoon werken aan mijn zelfverzekerdheid.
De daden, de acties die moeten gebeuren, moet iedereen zelf uitvoeren. Als mensen niet uit een negatieve mentale staat geraken, wordt het voor mij heel lastig om ze te helpen. Je moet er echt voor openstaan om zelf actie te ondernemen. Anders behaal je geen resultaten.”
Geschreven door Galia Van de Wouwer - In Eigen Woorden